We kunnen met zijn allen vaststellen dat we, op de manier waarop we met onze aarde omgaan, niet tot in lengte van dagen vol gaan houden. Maar zijn we wel realistisch? De media, de bestuurders en alle denkbare actiegroepen vallen over elkaar heen om ons allemaal aan de afspraken en doelstellingen te houden die vastgesteld zijn. Terwijl we deze afspraken toch zelf hebben gemaakt. Hoe is het mogelijk dat dit zo moeizaam gaat?
Als ik in mijn eigen achtertuin zit, dan kijk ik uit op het ‘red-light-district’ in Deil, oftewel de 11 windturbines die daar staan. Op een mooie zomerse dag met een heerlijk verfrissend windje draaien deze horizonvervuilers niet. Waarom niet, vraag ik me af? Het zal toch niet zo zijn dat er zóveel zonne-energie wordt opgewekt dat de windturbines worden afgeschakeld? Er zal toch geen ‘chef klapwiek’ bestaan die dat moet bedienen, vraag ik me af?
Dit is de realiteit en dus zitten we met zijn allen naar deze hectometers hoge pilaren te kijken. En er valt mij nog wat op; meestal zijn deze windturbines in de achtertuin van een gemeente geplaatst. Vaak wil dat zeggen; bij een buurgemeente juist in de voortuin.
Kijken wij in Maasdriel straks naar windparken van de gemeente Den Bosch en de gemeente Heusden? Windmolenparken met gevaartes die driekwart van de Eifeltoren in Parijs meten. En we hebben al zoveel bestaande infrastructuur. Kan deze niet als zoekgebied dienen? Elke gemeente, zeker die ik net noemde, hebben een verkeersader lopen door hun gebied waarlangs industrie zich heeft ontwikkeld en er voldoende mogelijkheden zijn om wind- en/of zonne-energie op te wekken. Wind kan dan op acceptabele hoogte en niet op Euromastniveau want in zee mag van mij dan best een molentje meer staan. Ook zijn er voldoende daken te vinden waar de zon ons kan voorzien van energie.
Bovendien zou ik er ook voor willen pleiten om zonneparken zo lang als mogelijk te weren van het boerenland en de natuurgebieden. Het CDA hecht veel waarde aan de prioritering van het hierboven genoemde, bestaande infra en daken eerst. Dit is ook heel helder opgeschreven in het Gelders Energie Akkoord. Helaas krijgen we er niet de handen voor op elkaar binnen de gemeenteraad van Maasdriel om dit vast te leggen maar we blijven stug volhouden. We zijn niet tegen, we zijn juist vóór duurzaamheid, maar laten we vooral ook praktisch blijven. Laten we bestaande infra slim gebruiken, het net verder ontwikkelen en pragmatische keuzes maken voor de toekomst. Niet alleen die van ons, maar vooral voor die van onze kinderen.
Robert van Dijk
Raadslid CDA-Maasdriel